vrijdag 27 mei 2016

Geen duim en geen speen


Job duimt. Papa vindt het zielig voor de duim. ‘Het is daar donker en nat,’ zegt papa, ‘dat vindt je duim echt niet fijn.’ Papa wil dat Job stopt met duimen. Mama wil ook dat Job stopt met duimen.  Mama vindt het zielig voor de tandjes. ‘Van duimen gaan je tanden scheef staan,’ zegt mama, ‘en een beugel is echt niet fijn.’ Papa en mama hebben gelijk. ‘Ik wil ook stoppen met duimen,’ zegt Job, ‘duimen is voor baby’s.’ Maar stoppen met duimen is best moeilijk.  Job vergeet het steeds, dan zit die duim toch weer in zijn mond.    

Jelle heeft een speen. Papa vindt Jelle te groot voor een speen. ‘Een speen is voor baby’s,’ zegt papa, ‘geef je speentje maar aan de pop.’ Hij pakt de baby pop van Jelle. Papa wil dat Jelle zijn speen weg doet. Mama wil ook dat Jelle zijn speen weg doet. Ze vindt Jelle ook  te groot voor een speen. ‘Leg de speen maar onder je kussen,’ zegt mama, ‘dan komt de spenen-fee hem halen.’ Mama vertelt dat de spenen-fee de speen naar baby’s brengt die geen speentje hebben. Jelle snapt er niks van.  ‘Nee! Dat is mijn speen,’ zegt Jelle ‘speen is niet voor baby’s!’ Jelle wil zijn speen niet weg doen. ‘Ik ben niet groot!’

Mama heeft een idee: ‘We maken een sticker kaart.’  ‘Elke keer als jullie gaan slapen zonder duim of zonder speen, dan krijgen jullie een sticker,’ legt mama uit. ‘En als er een rij vol is, dan krijgen jullie een cadeautje.’ Ze pakt een groot vel papier. En bovenaan schrijft ze: ‘Ik stop met duimen.’ Met een potlood en een liniaal trekt Job rechte lijnen over het papier. Als hij klaar is, staat het papier vol met vakjes. Daar kunnen heel veel stickers in. De ‘Ik stop met duimen’- kaart plakken ze op de slaapkamerdeur van Job.  

Mama pakt nog een vel papier voor Jelle. Op dit vel papier schrijft ze: ‘Ik stop met mijn speen.’  Dan moeten de vakjes nog gemaakt worden. Jelle vindt het moeilijk om rechte lijntjes te tekenen. Maar samen met mama lukt het hem wel.  De ‘Ik stop met mijn speen’-kaart plakken ze op de slaapkamerdeur van Jelle.

‘Vannacht ga ik niet duimen,’ zegt Job vastberaden als hij in bed kruipt. En als papa `s-nachts bij Job gaat kijken, dan zit er geen duim in de mond van Job. Het is gelukt! De volgende ochtend mag Job een mooie sticker uitkiezen en op zijn stickerkaart plakken.

‘Ik wil geen sticker, ik wil mijn speen,’ zegt Jelle als hij gaat slapen. Papa laat allemaal  mooie gekleurde stickers zien. Maar Jelle vindt zijn speen nog veel mooier. Jelle stopt zijn speen in zijn mond en valt in slaap. De volgende ochtend mag Jelle geen sticker uitkiezen. Zijn stickerkaart blijft leeg.

Een week later heeft Job al zeven stickers verdiend. De eerste rij van de stickerkaart is vol. ‘Wat heb je het goed gedaan,’ zegt papa trots. ‘Krijg ik nu een cadeautje?’ vraagt Job. ‘Jazeker,’ zegt papa en hij geeft Job een nieuw autootje. Job is blij. Hij wil elke dag wel een sticker en elke week wel een nieuw autootje. Job stopt met duimen.

De stickerkaart van Jelle is nog steeds leeg. Jelle wil geen stickers en Jelle wil ook geen cadeautjes. Jelle wil maar één ding en dat is zijn speen. ‘Jelle, ik denk dat je gelijk hebt,’ zegt mama, ‘je bent niet te groot voor een speen.’ Een speen is voor baby’s en voor kleine peutertjes. Jelle is blij.  Hij mag zijn speen nog houden. Totdat de spenen-fee zijn speen komt halen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten