vrijdag 25 november 2016

Sinterklaas


‘Kijk! De boot van Sinterklaas!’ roept Jelle blij. Hij zwaait enthousiast naar de boot die in de verte aan komt varen. Jelle zit op de schouders van mama. Er wachten heel veel mensen op Sinterklaas. En nu kan Jelle over alle mensen heen kijken. Job ziet de boot niet. ‘Til me op!’ roept Job en hij trekt ongeduldig aan de jas van  papa. ‘Ik wil Sinterklaas ook zien!’ Papa tilt Job op zijn schouders. Job tuurt over het water. En dan ziet hij in de verte de pakjesboot. ‘Maar ik zie Sinterklaas helemaal niet,’ zegt Job teleurgesteld. De boot is te ver weg. Job en Jelle moeten nog even wachten.

De pakjesboot komt steeds dichterbij. En dan zien ze Sinterklaas en de pieten op het dek staan. Job en Jelle zwaaien zo hard als ze kunnen. En Sinterklaas en de pieten zwaaien terug. Job en Jelle voelen kriebels in hun buik.  ‘Mag ik Sinterklaas een handje geven?’ vraagt Jelle aan mama. ‘Als Sinterklaas langs loopt dan kan je hem misschien wel een handje geven,’ antwoordt mama. ‘Krijgen we ook pepernoten? vraagt Job aan papa. ‘Dat zullen we zo zien,’ zegt papa. ‘Kijk, ze zijn al uit de boot gestapt.’ Daar lopen Sinterklaas en de pieten. ‘Zet me maar weer op de grond,’ zegt Job. Papa tilt Job van zijn schouders. En Job kruipt tussen alle mensen door naar voren. Hij gaat op zoek naar pepernoten.

Jelle zwaait vrolijk naar Sinterklaas.  Maar dan is Sinterklaas ineens heel erg dichtbij. Mama tilt Jelle van haar schouders en zet hem op de grond. Vlak voor Sinterklaas. Jelle zwaait niet meer. En hij durft ook niet meer naar Sinterklaas te kijken. Sinterklaas strekt zijn arm uit om Jelle een handje te geven. Maar Jelle durft niet. Hij draait zich om en kruipt weg in de armen van mama. Sinterklaas een handje geven is toch een beetje eng. Sinterklaas zegt: ‘Piet, geef deze kleine vriend maar wat pepernoten’ En Piet stopt pepernoten in het handje van Jelle. Dat lust Jelle wel.

Dan komt Job aangerend en roept: ‘Kijk eens hoeveel pepernoten ik al heb gehad!’ Job zijn zakken zitten vol met pepernoten. Maar Job wil nog meer pepernoten. Als hij nog een piet ziet rent hij erop af. Maar Job kijkt niet goed uit. BOEM! Ineens zit Job op zijn billen. Job is heel hard tegen Sinterklaas aan gerend. Job schrikt.  Zou Sinterklaas boos zijn? Maar Sinterklaas lacht vriendelijk. Dan pakt Sinterklaas de hand van Job en helpt hem opstaan. Job glundert. Hij heeft Sinterklaas een hand gegeven!

Als ze later naar huis lopen vraagt papa: ‘Wat vonden jullie van de intocht? ‘Leuk!’ juichen de broertjes. ‘Want ik heb Sinterklaas een hand gegeven!’ zegt Job trots. En Jelle roept blij: ‘Sinterklaas is heel lief. En hij is mijn vriend!’

vrijdag 11 november 2016

Jarig


Jarig

‘Hieperdepiep hoera!’ roepen papa en mama vrolijk. Job en Jelle lopen voorzichtig de trap af. Ze zien dat de kamer is versierd met ballonnen en slingers. En papa en mama staan onderaan de trap met kadootjes. Vandaag is Job jarig. Job vindt jarig zijn best spannend. Hij blijft op de trap zitten. Jelle loopt blij de trap af en vraagt: ‘Ben ik jarig?’

‘Nee kleine jongen,’ antwoordt mama, ‘vandaag is je grote broer jarig.’ Jelle luistert niet naar mama en pakt nieuwsgierig een kadootje. Papa zegt tegen Job: ‘Kom maar naar beneden. We hebben kadootjes voor onze jarige Job!’ Papa heeft een heel groot kado in zijn handen. Wat zou daar in zitten?  Job is erg benieuwd naar zijn kadootjes en loopt snel de trap af.  

‘Jelle, geef je dat kadootje aan je broer?’ vraagt mama. ‘Ik ben toch jarige Jelle!’ zegt Jelle met een lief stemmetje. Jelle houdt het kadootje stevig vast. ‘Jij bent geen jarige Jelle,’ zegt Job. ‘Ik ben jarige Job!’ Job pakt het kadootje uit de handjes van Jelle. Jelle huilt. Jelle wil ook een kadootje. ‘Mag Jelle je helpen met uitpakken?’ vraagt mama aan Job. Job kijkt naar het grote kado in de handen van papa. Hij kan wel wat hulp gebruiken bij het uitpakken van zo’n groot kado. ‘Zullen we samen het grote kado uitpakken?’ vraagt Job aan zijn broertje.  Dat wil Jelle wel!

Papa legt het grote kado in de kamer. Job en Jelle scheuren het mooi gekleurde kadopapier los. Het is best spannend om kadootjes uit te pakken. Wat zit er toch in? Dan zien ze het! ‘Een racebaan!’ juicht Job enthousiast. Jelle springt op en neer en roept: ‘Jippie! Een racebaan!’ Job kijkt aandachtig naar zijn nieuwe racebaan. Deze racebaan wilde hij heel graag hebben. Maar Jelle is al weg om het volgende kado te halen.

Job en Jelle pakken samen alle kadootjes uit. Job is erg blij met zijn nieuwe speelgoed. En Jelle is blij dat hij het speelgoed mocht uitpakken. Jelle vindt het uitpakken van kadootjes het aller leukst.

Dan pakt mama een verjaardagshoedje. ‘Een mooi hoedje voor onze jarige Job,’ zegt mama. Maar Job wil geen hoedje op. ‘Ik ben te groot voor een hoedje,’ zegt Job. ‘Geef dat hoedje maar aan Jelle.’  Jelle straalt van geluk. Mag hij die mooie verjaardagshoed echt op?

Jelle gaat op de versierde verjaardagstoel zitten. En Job zet de verjaardagshoed op Jelle zijn hoofd. En mama lacht: ‘Nu lijkt het wel  een jarige Job én een jarige Jelle!’