‘Er komt een vliegtuig aangevlogen,’ zegt papa. En een lepel vol spaghetti vliegt recht op de mond van Jelle af. Maar Jelle slaat snel zijn handjes voor zijn mond. Het vliegtuig kan er niet in en vliegt teleurgesteld terug naar het bord met spaghetti.
‘Job, je moet wel wat eten,’ zegt mama. ‘Oké één hapje dan,’
antwoordt Job. Met zijn vingers pakt Job één sliertje spaghetti. Hij stopt het
sliertje in zijn mond en slurpt het zo naar binnen. ‘Haha, dat is grappig,’
lacht Jelle. Jelle pakt ook een sliertje spaghetti en probeert hem naar binnen
te slurpen. ‘Ik kan het veel sneller,’ zegt Job,’ kijk maar eens.’ Job pakt nog
meer spaghetti en slurpt de slierten zo zijn mond in. ‘Ik kan ook sneller,’
roept Jelle enthousiast. En Jelle doet nog een poging om de spaghetti weg te
slurpen.
Job en Jelle maken er een wedstrijdje spaghettislurpen van. De
spaghetti vliegt in het rond. Dit keer niet netjes op een lepelvliegtuig maar
gewoon los door de lucht. De handen van Job en Jelle waren schoon gewassen,
maar nu zitten de handen helemaal onder de saus. Jelle pakt een hele hand
spaghetti en stopt het in zijn mond. Nu zit ook zijn hele gezicht onder de
saus. Jelle vindt het slurpen maar lastig.
Daarom propt Jelle alle slierten spaghetti met zijn handjes in zijn
mond.
‘Ik ben de kampioen spaghetti slurpen,’ zegt Job en hij
slurpt razend snel nog een sliert spaghetti weg. ‘Ik ben ook kampioen,’ zegt
Jelle. ‘Ja, jij bent kampioen smeerpoets,’ lacht Job. Jelle kijkt naar zijn
vieze handjes. Dan kijkt hij naar alle vlekken op de tafel en op zijn shirt.
Kampioen smeerpoets, daar is Jelle best trots op. ‘Ik ben ook kampioen!’ juicht
Jelle met zijn handen in de lucht. En nu heeft kampioen smeerpoets ook nog spaghetti
in zijn haren.
‘En jullie zijn ook kampioen bord leeg eten,’ zegt mama,
‘maar jullie verdienen zeker geen schoonheidsprijs.’
Job en Jelle hebben alle spaghetti opgegeten. ‘Dat was
leuk,’ zegt Job. ‘En was het ook lekker?’ vraagt mama. En Jelle antwoordt: ‘Spaghetti
is heerlijk!’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten