Koekjes

Jammie! Job en Jelle mogen koekjes bakken. In de keuken heeft papa de oven al aangezet. ‘Vandaag maken we zandkoekjes,’ zegt papa. De broertjes trekken een vies gezicht. ‘We zouden toch echte koekjes bakken?’ vraagt Job. En Jelle zegt: ‘Ik lust geen koekjes van zand.’ Papa lacht. ‘Het zijn ook echte koekjes,’ legt hij uit, ‘maar ze heten zandkoekjes.’ Hij laat het pak met de koekjesmix zien. Er staan koekjes op in verschillende vormen. Die lusten de jongens wel!

Ze gaan aan de slag. De boter, een ei en de koekjesmix gaan in een grote kom. Dat moeten ze tot deeg kneden. Papa pakt de mixer. Job staat op een kruk om alles goed te kunnen zien. ‘Ik wil ook kijken,’ roept Jelle. Papa tilt Jelle op en zet hem naast de kom op het aanrecht. ‘Kunnen jullie het goed zien?’ vraagt papa. Dan gaat de mixer aan. Job en Jelle schrikken zich een hoedje. De koekjesmix stuift omhoog en de mixer maakt een hoop herrie. Snel zet papa de mixer uit. ‘Dit gaan we anders doen,’ besluit papa, ‘die deeg maken we wel met onze handen.’  Job en Jelle wassen hun handen en beginnen te kneden in de kom. Dat voelt best gek.  

Na een tijdje kneden wordt het al echt deeg. ‘Dit ziet er goed uit,’ zegt papa. ‘We kunnen er nu koekjes van maken.’ Job haalt zijn handen uit de kom. Wat is dat nou? De deeg blijft aan zijn handen plakken. ‘Het zit helemaal tussen mijn vingers,’ jammert Job. Papa haalt het deeg van Job zijn handen maar helemaal schoon wordt het niet. Job trekt weer een vies gezicht. ‘Daar hoef je niet zo vies bij te kijken,’ zegt papa. ‘Proef maar eens.’ Job stopt een vinger in zijn mond. ‘Mmm, dit is lekker!’ roept hij. Dat wil Jelle ook wel proeven. Hij stopt een stuk deeg in zijn mond. ‘Oh, dat mag niet,’ zegt Job streng. ‘Je mag alleen je vingers aflikken.’ Jelle kijkt naar zijn vingers vol met deeg. Dat ziet er lekker uit. Voordat Jelle een grote hap kan nemen haalt papa het deeg snel van zijn handen af.    

Job en Jelle likken hun handen helemaal schoon. Dat was smullen. Ondertussen heeft papa de vormpjes klaargelegd en het deeg uitgerold.  Job en Jelle krijgen alle twee een stuk. Job pakt een vormpje en snijdt een ster uit het deeg. De ster legt hij op de bakplaat. Dan maakt hij een hartje, een vlinder, een maan en nog veel meer. De bakplaat is al snel vol. Papa zet hem in de oven.

Jelle speelt met het deeg, koekjes maken lukt nog niet zo goed. Stiekem stop hij telkens een stukje deeg in zijn mond. ´Zal ik je helpen?’ vraagt Job. Jelle knikt met volle mond. Samen maken ze de koekjes. Dan is het deeg op, maar de bakplaat is nog lang niet vol. ‘Wat gek,’ zegt papa. ‘Ik heb jullie toch evenveel deeg gegeven.’ Papa heeft niet gezien dat Jelle van het deeg heeft gesnoept.

‘Mijn koekjes zijn klaar,’ juicht Job al hij de oven hoort piepen. Het ruikt heerlijk! Maar als de oven open gaat kan Job wel huilen. Er zijn geen vormpjes meer te zien, het is een grote koek geworden.  ‘Ai, dat is niet goed gegaan,’ zegt papa. ‘maar ze smaken vast heerlijk.’ Jaloers kijkt Job naar de koekjes van Jelle. Op die plaat is zoveel plek over, dat kan niet mis gaan. Dan zegt Jelle heel lief:  ‘Je mag mijn koekjes wel hebben, ik heb een beetje buikpuin.´ Zou Jelle te veel deeg hebben gesnoept?